Aprilletje zoet geeft soms een witte hoed - Reisverslag uit Berkeley, Verenigde Staten van Christiaan Herrewijn - WaarBenJij.nu Aprilletje zoet geeft soms een witte hoed - Reisverslag uit Berkeley, Verenigde Staten van Christiaan Herrewijn - WaarBenJij.nu

Aprilletje zoet geeft soms een witte hoed

Door: Christiaan

Blijf op de hoogte en volg Christiaan

04 April 2009 | Verenigde Staten, Berkeley

Update, update, update (weer een veel te lang verhaal, maar het is razend interessant).

Allereerst: per 22 maart ben ik officieel "oom" Christiaan omdat mijn lieftallige zus en haar lieftallige echtgenoot een kindje hebben gekregen: Marije. Grote vreugde dus, hoewel het voor mij wel raar en jammer is dat ik er niet bij ben en tot eind mei moet wachten voordat ik de nieuwe spruit kan bewonderen.

Hier in de VS heb ik net een week vakantie (Spring break) gehad. Ik heb van die week gebruik gemaakt om een rondreisje te maken met een Indiër en een Mexicaanse Amerikaan die ik hier heb leren kennen. We zijn naar Las Vegas gevlogen, hebben daar een auto gehuurd en zijn daarmee de natuur in gecrost.

Las Vegas was bizar. Alles is groot en nep en flitsend en alles draait om gokken. Nog voordat we onze bagage van de lopende band hadden kunnen halen liepen we op het vliegveld al tussen de fruitautomaten. Alle Casino’s zijn hotels en casino’s in één. Om een idee te geven van de schaal: 15 van de 20 grootste hotels ter wereld staan in Las Vegas en er zijn in totaal meer dan 150.000 hotelkamers (genoeg voor heel Eindhoven dus) en er wordt nog volop bijgebouwd. We zijn er één dag geweest en het was spectaculair, maar na die ene dag hadden we het ook wel weer gezien. Ik heb voor 1 dollar gegokt en verloren.

Daarna hebben we verschillende natuurparken bezocht in Utah en Arizona.

Zion National Park: een prachtig landschap met bergen die niet al te hoog maar wel super steil waren. Heel sereen met meertjes en watervalletjes en zo. Ook goed om te wandelen (“hiken”, noemen ze dat hier, en ze nemen het heel serieus).

Bryce Canyon National Park: een gebergte dat zo absurd is dat je nauwelijks kan geloven dat het natuur is. Het ziet er uit als een fort, compleet met muren en torens. Wat misschien nog wel raarder is zijn de hoodoos: honderden smalle, geribbelde, rotspilaren die allemaal op dezelfde manier zijn uitgesleten door wind en regen.

Monument Valley Tribal Park: een woestijnig landschap met grote rotsblokken er tamelijk willekeurig doorheen geplaatst. Hier zijn ook de meeste wildwestfilms opgenomen en er wonen echte Indianen!

Canyon de Chelly National Monument (spreek uit “Canyon de sjee”): hier hebben we een barre tocht gemaakt! Als ik er aan terug denk krijg ik het nog koud! Wederom een prachtig landschap, en wederom indianen. Onder leiding van een Indiaanse gids hebben we een tocht in een diepe vallei gemaakt die door verschillende riviertjes is uitgesleten en die bewoond is door de Navaho indianen stam. Onderweg werden we overvallen door een sneeuwstorm en verdween het landschap (inclusief cactussen) onder een mooie witte laag. Onze Indiër (dus niet de Indiaan) had nog nooit sneeuw zien vallen en was diep ontdaan. Omdat de temperatuur op de grond boven het vriespunt lag smolt er ook veel sneeuw meteen weg en kwam het water niet veel later ruisend van de hellingen gestroomd om zich te verzamelen tot kleine stroompjes. Erg mooi. Als klap op de vuurpijl moesten ook nog met onze schoenen in de hand in sneeuw en wind een ijskoud knie-diep riviertje doorkruisen. Brrr.

Onze laatste stop was de Grand Canyon. Dit is een hoogvlakte op 2 kilometer boven zeeniveau waarin de rivier de Colorado heeft zich een anderhalve kilometer diepe vallei heeft uitgesleten. Er zijn allerlei paden uitgezet om in die geul naar beneden te klauteren en dat hebben we dan ook gedaan. Toppertje.

Daarna was de tijd (en ook het spaargeld) op, en zijn we weer terug naar de boeken van Berkeley gegaan.

De vakken gaan nog altijd goed, hoewel ik nu wel in een kritieke fase zit (stress, uitstelgedrag, moeilijke opdrachten, maar ik doe mijn best om me niet gek te laten maken). Laatst kwam ik in één van de vele bibliotheken waar ik nog niet eerder was en was ik weer versteld door de weelde: kroonluchters, marmeren vloeren en een schilderij ter grootte van de Nachtwacht waarop generaal Washington de Britten aan mootjes hakt.

De groeten weer!

  • 05 April 2009 - 11:04

    Laura:

    Heey Chris!
    Allereerst gefeliciteerd met het kersverse oomschap!!

    Leuk verslag heb je er weer van gemaakt! Klinkt als 'zoveel Amerika in zo weinig tijd', maar het is je goed gelukt! Zo te lezen heb je goed je spiertjes moeten gebruiken ;)
    Die sneeuwstorm ziet er btw echt verschrikkelijk uit!
    Is voor de Amerikanen 'Spring break' wat bij ons voorjaarsvakantie is? Iets in die richting...

    Laat je niet gek maken door het studeren gewoon blijven werken dan komt er vanzelf een einde aan! ;)

    Heel veel plezier nog!
    Kus Laura

  • 05 April 2009 - 15:12

    Marieke:

    He Chris,

    Wat een verhalen en foto’s weer! Ziet er geweldig uit. En nog van harte gefeliciteerd met je nichtje!! Dat was ik helemaal vergeten te vragen afgelopen maandag. Vond het erg leuk om je weer even gezien te hebben en was echt onder de indruk van de universiteit. Tot snel weer (in Amerika is dat blijkbaar waarschijnlijker dan in Nederland ;)

    Groetjes, Marieke

  • 07 April 2009 - 22:49

    Rianne:

    Hey Chris,
    Hartelijk gefeliciteerd! Geen idee hoe het voelt om oom te worden, maar het lijkt me heel gaaf! En heel raar/naar om zo ver weg te zijn.
    Wat de stress betreft: Laat je niet gek maken. You can do it! En daarmee bedoel ik niet dat het je toch wel lukt, want dan ga je t weer lekker voor je uit schuiven. Ik bedoel dat je _nu_ aan de slag kunt gaan.
    Je weet waar je anders nog een paar tips kunt vinden, maareh, nu niet als uitstelgedrag gaan lezen, hè ;)
    Groeten en succes!

  • 21 April 2009 - 10:36

    Wouter D:

    Hey Chrisje! het duurde even voordat ik je stuk kon lezen, afstudeer drukte he.. Maar het zit er bijna op gelukkig!
    Cool om te lezen! Die natuur doet me weer een beetje terug denken aan Bolivia! Altijd super fijn om een paar daagjes lekker tussen het groen (of de rotsen) te zitten!

    Heel veel succes de laatste maand! En natuurlijk gefeliciteerd met het oom-schap!
    Groeten!

  • 02 Mei 2009 - 11:27

    Judith:

    He broer,

    Het wordt weer eens tijd voor een vers blog!

    x Judith

  • 05 Mei 2009 - 11:33

    Hoi-Ying:

    Hey Chris, leuk stukje heb je weer geschreven! Veel succes met je laatste loodjes (?)! Jij als nuchtere Hollander laat je vast niet gek maken :)

    Groetjes Hoi-Ying

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Berkeley

Mijn eerste reis

Recente Reisverslagen:

09 Mei 2009

Mei: en het is alweer bijna voorbij...

04 April 2009

Aprilletje zoet geeft soms een witte hoed

11 Maart 2009

Maart!

20 Februari 2009

Februari!

30 Januari 2009

Chris in Berkeley
Christiaan

Actief sinds 31 Jan. 2009
Verslag gelezen: 156
Totaal aantal bezoekers 7750

Voorgaande reizen:

30 November -0001 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: